Verwoest Arcadië

Privé-domein nr. 59.

Deze autobiografie biedt vooral de reconstructie van een leven tussen jongens en boeken. Want aan boeken en jongens kon de hoofdfiguur nooit weerstand bieden. 'Boeken plukte hij uit de lange rijen in de stedelijke boekwinkels vandaan, om ze vervolgens snel in zijn binnenzak of onder zijn trui te stoppen. Jongens plukte bij uit de vrije natuur, dat wil zeggen: van de straat. Allebei waren ze gratis en bij allebei ging het alleen om de buitenkant.'

Het boek eindigt waar alles in het zoveel verdriet en heerlijkheden verzamelende leven in Amsterdams Arcadië alleen nog maar buitenkant dreigde te worden.'Dag in dag uit was hij bezig zoveel mogelijk op zijn kerfstok te krijgen. Zijn verzameling werd een zinloze vuilnishoop.

Maar toch, langzaam, heel aarzelend tekende zich in de berg bric á brac iets af, langzaam steeg er iets op uit die bouillabaisse van spieringen en vermeende kabeljauwen, een sierlijke bladspiegel, de contouren van een mooi gezicht. Het duidde op een hernieuwd vermogen om te kiezen. Hij ontdekte kortom een nieuwe buitenkant: die van de literatuur.'